خاطره - صفحه 70

نوید شاهد: کسی آن جا نبود جز عباس. یک گوشه نشسته بود. سلام کردم، جوابم را داد. قبلا خیلی با او شوخی می کردم، ولی این بار فرق می کرد. چهره اش نورانیت عجیبی داشت. اصلا نتوانستم به خودم اجازه بدهم که با او شوخی کنم...

افسانه خانم قاضی زاده يكی از دهها زنی است كه در كنار رزمندگان پاسدار، ۴۵ روز از خرمشهر دفاع كرد و در آخرين روز با چشمانی پر از اشک همراه با ۱۴ نفر از زنانی كه باقی مانده بودند شهررا ترک كرد.

خسته و غمگين بوديم مي خواستم با صداي بلند و زار زار گريه كنم مي خواستم فرياد بزنم اما براي كي و براي كدامشان.

همرزم شهيد «غلامرضا كيانپور»گفت: اين شهيد بزرگوار به خانواده اش گفته بود راننده آمبولانس است و مادرش گريه مي كرد و مي گفت «تا امروز نمي دانستم فرزندم فرمانده عمليات است».