سردار شهید بیژن گرد از فرماندهان شهید نبرد مستقیم با آمریکا در خلیج همیشه فارس

شهيدبيژن گرد با صدور فرمان امام مبني بر تشكيل بسيج ، داوطلبانه و با اشتياق وافر به عضويت بسيج در آمد و مصادف با روزگاري كه دشمنان انقلاب دست به خنجر مي خواستند نهال نوپاي انقلاب را قطع كنند ، عاشقانه مبارزهاي وسيع را براي نابودي اين دست نشاندگان منافق آغاز كرد و به همراه ديگر جوانان شوريده ، سدي شد براي حضور و ورود فكر و قلم و انديشه ي پليد منافقان و ضد انقلاب هادر استان . چندي نگذشت كه رژيم بعثي عراق به تحريك آمريكا و همين دشمنان قسم خورده به خاك پاك ايران اسلامي حمله ور شد و تجاوزي بزرگ در قالب جنگي بي نظير را در جهان رقم زد . بلافاصله شيفتگان اين انقلاب ، جوانان مرد و بزرگ اين مرز و بوم به پاسداري و دفاع پرداختند . در همين اثنا ، شهيد هم همرزم ديگر جوانان كشور جهت فراگيري فنون نظامي راهي پادگان آموزشي « امام حسين (ع) » شيراز شد و پس از گذراندن آموزش هاي لازم ، از همان پادگان رهسپار ميدان هاي عشق شد .

اين شهيد بزرگوار و فرمانده دلاور ، در چند مرحله به سوي جبهه هاي حق عليه باطل شتافت و در چندين عمليات بزرگ شركت كرد : عمليات هايي نظير فتح المبين ، خيبر ، بدر ، والفجر 8 و كربلاي 3 .

 در همان كش و قوس جنگ و دفاع ، شهيد تصميم گرفت در راستاي خدمت به انقلاب اسلامي به عضويت سپاه پاسداران در آيد و به همين منظور به همراه چند تن از همرزمان خود براي فراگيري دوره تخصصي راهي بندر انزلي شد و پس از به پايان رساندن موفقيت آميز دوره به ديار دريايي بوشهر برگشت . شهيد گرد پس از مدتي جهت كامل كردن ايمان خود ، رداي تاهل و تعهد خانواده را پوشيد و ازدواج كرد . در آن زمان بود كه رژيم بعثي عراق و دول غربي هم پيمان ، تصميم گرفتند از طريق كوبيدن تاسيسات و منابع اقتصادي ايران ، امت دلاور را به زانو در آورند ؛ و به خاطر همين فكر پليد ، شروع به بمباران مناطق مسكوني – اقتصادي ايران اسلامي كردند . آنها دريا را هم ناامن كردند . در همين زمان بود كه انتهاي تعالي شهيد آغاز شد و او پس از تصميم مسئولين نظام مبني بر مقابله به مثل كردن با دشمن ، با توجه به آب ديده شدن در چنين زمينه اي ، تصميم گرفت پله ي آخر را نيز پشت سر بگذارد .

او فرمانده اي دلاور و دريا دل بود كه وجودش باعث رعب و وحشت دشمنان گشته بود و در اكثر مأمومريت هاي دريايي حضوري چشمگير داشت . سرانجام اين فرمانده غيور در يك نبرد حماسه ساز و غرور آفرين ، با شهامت و  شجاعتي مثال زدني و آفريدن حماسه اي پايدار و ماندگار بر قلب آبي خليج هميشه فارس ، به همراه ديگر ياران خود ، پس از سرنگوني يك فروند بالگردان متجاوز ، جرعه آي حيات را بر لبان خشك خود چكاند و قهقه زنان به ديدار معبود شتافت . يادش به وسعت خليج فارس در قلوب عاشقان و اهل دل اين مرز و بوم ، جاودان باد .


13 ساله بود كه بدون اطلاع خانواده راهي جبهه شد . پدرش نبود ، من هم امضا نمي كردم ؛ ناچار از بسيجي هاي بزرگتر به جاي پدرش امضا گرفته بود تا بتواند به جبهه برود . وقتي كه مطلع شديم كه قصد دارد به جبهه برود پدرش به دنبالش رفت و او را بازگرداند آخر جثه كوچكي داشت و اسلحه از خودش بزرگتر بود ، اما او دست بردار نبود . سه بار پياپي اين كار را انجام داد و در آخر به ما گفت : اگر هفتاد بار مرا برگردانيد ، از جبهه دست نمي كشم . وقتي اين حرف را شنيدم ، به او گفتم : برو عزيزم ! برو به سلامت . تو ديگر به من تعلق نداري . خدا اگر بخواهد تو را براي من حفظ كند ،  خودش تو را حفظ خواهد كرد .

در سن 17 سالگي ازدواج كرد كه دو فرزند از او به يادگار مانده است . وقتي وارد سپاه شد ، براي آموزش دريا نوردي به بندر انزلي رفت و با تعدادي از دوستان پاسدارش 2 سال به عنوان فرمانده ي روي دريا فعاليت داشت . طراح اسكله « الاميه » خودش بود . همين طور اسكله « البكر» را با محسن رضايي در منزل شخصي خودمان طراحي كردند .

يك بار كه عمليات دريايي مي خواست انجام بگيرد ، عمليات لو رفت و با شكست مواجه گرديد . در آخرين مرحله حضورش در جبهه ، وقتي كه برگشت ، خودش تعريف كرد كه شبانه رفتم و آرم سپاه را روي ناو هاي جنگي دشمن چسباندم و برگشتم .