گلستان - زندگی نامه/وصایا

صبح چهارم خرداد ماه ۱۳۶۷، که شبش را در کنار یاران خود با خوشحالی به پایان رسانده بود و حامل نامه‌های آنها برای رساندن به خانواده‌هایشان بود، به صورت ناگهانی مورد حمله‌ی دشمن قرار گرفت و با همان وضعیت که هیچ سلاحی همراه نداشت، به اسارت در آمد.

رضا برادر شهید آزاده «علی اصغر رضایی» نقل می‌کند: شهید علی اصغر در جواب مادرم گفت: مادر جان ناراحت نباش، من با «لبیک یا حسین» به زیارت کربلا می‌روم و شما هم پشت سر من به زیارت می‌آیید.

نقاشی دیجیتال و شعری از کودک شهیده زهرا برزگر که به همراه مادرش، دکتر مرضیه عسکری در حملات اسرائیل شهید شدند، منتشر می شود.

مادر شهید از اینکه پسرش دائما در جبهه باشد ناراحت و نگران بود، اما شهید می‌گفت: تا امام خمینی (ره) و این جنگ هست، من هم در جبهه هستم و امام را تنها نمی‌گذارم.

او همیشه دوست داشت یک بسیجی باشد تا بتواند به حضرت امام خمینی (ره) خدمت کرده و جانش را فدای رهبر انقلاب نماید.

مادرش به او گفت: برادرت در جبهه است، تو کوچک هستی، نرو و درست را ادامه بده، او گفت: برادرم اگر هست برای خودش است، من برای خودم. مادر غصه نخور، ناراحت نباش. من برای این که شما راحت باشید می‌روم، برای امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل (ع) می‌روم.

غلامرضا نوملی همرزم شهید «سیدعباس حسینی اوزینه» نقل می‌کند: سید عباس شب‌ها از سنگر بیرون می‌رفت، نماز شب می‌خواند و خیلی با دعا و مناجات مأنوس بود، برای همین ما او را شهید زنده صدا می‌کردیم، و او در جواب ما می‌گفت: بادمجان بم آفت ندارد، من کجا و شهادت کجا!

شهید شوقی همیشه به دعا برای طول عمر رهبر کبیر انقلاب و تعجیل در فرج امام زمان (عج) سفارش می‌کرد.

شهید «محمد علی خانه شیر» در بخشی از وصیتنامه خود می‌نویسد: مادر عزیزم! افتخار کن و بر خود ببال که فرزندت را در راه خدا و اسلام هدیه دادی. مادر جان خوشحال باش چرا که فرزندت به آروزی خویش که همان سعادت شهادت است، رسید.

هنگام اعزام کاروان رزمندگان به جبهه هنگامی که کار حضور و غیاب رزمندگان را انجام می‌دادند، هر کسی که نامش خوانده می‌شد می‌گفت حاضر، اما وقتی نام محمدتقی را خواندن او با مشتی گره کرده فریاد زد شهید.